Συμπτώματα και Διάγνωση της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας

Συμπτώματα και Διάγνωση της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας

Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) χαρακτηρίζεται από μεγάλο εύρος συμπτωμάτων που διαφέρουν σε ένταση και διάρκεια, ανάλογα με την περιοχή του κεντρικού νευρικού συστήματος που επηρεάζεται. Η ποικιλομορφία αυτή δυσκολεύει τη διάγνωση, ιδιαίτερα στα πρώιμα στάδια της νόσου.

Συνηθισμένα Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της ΣΚΠ εμφανίζονται είτε ξαφνικά (ως έξαρση) είτε σταδιακά και μπορεί να περιλαμβάνουν:

Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν και να υποχωρήσουν (υποτροπιάζουσα μορφή) ή να επιδεινώνονται σταδιακά (προϊούσα μορφή).

Διαγνωστικές Μέθοδοι

Η διάγνωση της ΣΚΠ δεν βασίζεται σε μία και μόνο εξέταση. Είναι αποτέλεσμα συνδυασμού κλινικής αξιολόγησης, ιστορικού και παρακλινικών εξετάσεων:

1. 

Μαγνητική Τομογραφία (MRI)

Η πιο χρήσιμη εξέταση στη διάγνωση. Αποκαλύπτει τις χαρακτηριστικές βλάβες (πλάκες) στον εγκέφαλο και στον νωτιαίο μυελό.

2. 

Οσφυονωτιαία Παρακέντηση

Γίνεται για την ανάλυση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού. Συχνά αποκαλύπτει αυξημένα επίπεδα ορισμένων πρωτεϊνών (ολιγοκλωνικές ζώνες), που δείχνουν φλεγμονώδη δραστηριότητα στο ΚΝΣ.

3. 

Προκλητά Δυναμικά

Εξετάζουν την ταχύτητα μετάδοσης των ηλεκτρικών σημάτων στα οπτικά, ακουστικά ή σωματοαισθητικά νεύρα. Η καθυστέρηση μπορεί να υποδεικνύει απομυελίνωση.

4. 

Εξαίρεση άλλων παθήσεων

Η ΣΚΠ μπορεί να μιμηθεί άλλα νοσήματα, όπως το σύνδρομο Guillain-Barré, τον λύκο ή τις αγγειίτιδες. Η διαφορική διάγνωση είναι απαραίτητη.

Πότε να απευθυνθεί κάποιος στον γιατρό;

Η εμφάνιση συμπτωμάτων όπως επίμονη κόπωση, διαταραχές όρασης ή ασυνήθιστο μούδιασμα είναι λόγος για άμεση ιατρική εκτίμηση. Η έγκαιρη διάγνωση είναι σημαντική για την επιβράδυνση της πορείας της νόσου και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.

 Αίτια και Παράγοντες Κινδύνου της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας

Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) είναι μια πολύπλοκη και πολυπαραγοντική νόσος. Παρά τις πολυετείς έρευνες, οι ακριβείς αιτίες που την προκαλούν παραμένουν ασαφείς. Εντούτοις, έχει διαπιστωθεί ότι ορισμένοι γενετικοί, περιβαλλοντικοί και λοιμώδεις παράγοντες αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισής της.

1. 

Γενετική Προδιάθεση

Αν και η σκλήρυνση κατά πλάκας δεν είναι κληρονομική νόσος, παρατηρείται αυξημένος κίνδυνος σε άτομα με συγγενείς πρώτου βαθμού που πάσχουν από τη νόσο. Ορισμένα γονίδια, ιδίως εκείνα του συστήματος HLA (ανθρώπινα λευκοκυτταρικά αντιγόνα), σχετίζονται με αυξημένη ευαισθησία στην ανάπτυξη ΣΚΠ.

2. 

Λοιμώξεις

Υπάρχουν ενδείξεις ότι ορισμένοι ιοί μπορούν να παίξουν ρόλο στην έναρξη της νόσου, με πιο συχνά ενοχοποιούμενο τον ιό Epstein-Barr (EBV), που προκαλεί τη μονοπυρήνωση. Πιστεύεται ότι σε άτομα με γενετική προδιάθεση, τέτοιες λοιμώξεις μπορεί να πυροδοτήσουν την αυτοάνοση αντίδραση.

3. 

Περιβαλλοντικοί Παράγοντες

4. 

Φύλο και Ορμόνες

Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι συχνότερη στις γυναίκες, γεγονός που οδηγεί τους επιστήμονες να διερευνούν τον ρόλο των ορμονικών παραγόντων. Τα οιστρογόνα, για παράδειγμα, φαίνεται να έχουν ανοσορυθμιστική δράση.

5. 

Γεωγραφική Κατανομή

Η νόσος εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα σε χώρες της Βόρειας Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής, της Νέας Ζηλανδίας και της Νότιας Αυστραλίας. Αντίθετα, είναι πιο σπάνια στις τροπικές περιοχές.

Συνοψίζοντας, η σκλήρυνση κατά πλάκας δεν προκαλείται από έναν και μόνο παράγοντα. Αντίθετα, φαίνεται πως είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης γενετικών και περιβαλλοντικών στοιχείων. Η καλύτερη κατανόηση αυτών των παραγόντων είναι κρίσιμη για την πρόληψη, έγκαιρη διάγνωση και εξέλιξη νέων θεραπειών.