Διατροφή και Άσκηση

Η Διατροφή και η Άσκηση στη ΣΚΠ: Πώς Βοηθούν

Αν και η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) δεν θεραπεύεται μέσω της διατροφής ή της άσκησης, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι αυτοί οι παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο στην υποστήριξη του οργανισμού, στη μείωση των συμπτωμάτων και στη γενική ποιότητα ζωής. Η υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής μπορεί να ενισχύσει τη λειτουργικότητα, να μειώσει την κόπωση και να ενισχύσει την ψυχική υγεία.

Ο Ρόλος της Διατροφής

Δεν υπάρχει «ειδική δίαιτα» για τη ΣΚΠ, αλλά κάποιες διατροφικές επιλογές φαίνεται να είναι ευεργετικές:

Τροφές που ενισχύουν την υγεία:

Φρούτα και λαχανικά: Πλούσια σε αντιοξειδωτικά που καταπολεμούν τις φλεγμονές.
Λιπαρά ψάρια (π.χ. σολομός, σκουμπρί): Πηγή ωμέγα-3 λιπαρών οξέων, που έχουν αντιφλεγμονώδη δράση.
Ολικής αλέσεως δημητριακά, ξηροί καρποί και ελαιόλαδο: Συμβάλλουν στην υγεία του καρδιαγγειακού και νευρικού συστήματος.

Αποφευκτέες τροφές:

Κορεσμένα λιπαρά και τρανς λιπαρά (τηγανητά, επεξεργασμένα τρόφιμα)
Περίσσεια ζάχαρης και επεξεργασμένοι υδατάνθρακες
Υπερβολική πρόσληψη αλατιού

Βιταμίνη D:

Η βιταμίνη D φαίνεται να έχει ρυθμιστικό ρόλο στο ανοσοποιητικό σύστημα. Συνιστάται παρακολούθηση και, αν χρειαστεί, συμπληρωματική χορήγηση.

Άσκηση: Κλειδί για Σωματική και Ψυχική Υγεία

Η άσκηση θεωρείται πλέον σημαντική στη διαχείριση της ΣΚΠ, καθώς προσφέρει ποικίλα οφέλη:

Οφέλη της άσκησης:

Μείωση κόπωσης και βελτίωση της αντοχής
Βελτίωση της διάθεσης και μείωση του άγχους και της κατάθλιψης
Ενίσχυση μυών και ισορροπίας
Στήριξη της γνωστικής λειτουργίας

Είδη άσκησης που προτείνονται:

Περπάτημα ή ελαφρύ τρέξιμο
Γιόγκα και πιλάτες: Για ευλυγισία, αναπνοή και χαλάρωση
Κολύμβηση και υδροθεραπεία: Μειώνουν το βάρος στις αρθρώσεις και διευκολύνουν την κίνηση
Ασκήσεις ενδυνάμωσης και ισορροπίας

Σημαντικό είναι να προσαρμόζεται η ένταση και η διάρκεια της άσκησης ανάλογα με τις δυνατότητες και τα συμπτώματα του ασθενούς.

Ολιστική Προσέγγιση

Η διατροφή και η άσκηση είναι σημαντικά «όπλα» που, όταν συνδυάζονται με την ιατρική θεραπεία και ψυχολογική υποστήριξη, προσφέρουν μια ολοκληρωμένη φροντίδα για τη σκλήρυνση κατά πλάκας.

Με την κατάλληλη καθοδήγηση και προσωπική επιμονή, η υιοθέτηση υγιών συνηθειών μπορεί να ενισχύσει τη λειτουργικότητα και να δώσει στους ασθενείς μεγαλύτερο έλεγχο της καθημερινότητάς τους.

Τύποι της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας: Υποτροπιάζουσα, Πρωτοπαθής και Δευτεροπαθής Προϊούσα

Τύποι της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας: Υποτροπιάζουσα, Πρωτοπαθής και Δευτεροπαθής Προϊούσα

Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) δεν είναι μία ενιαία ασθένεια με την ίδια πορεία για όλους. Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι που χαρακτηρίζονται από τον τρόπο εξέλιξης των συμπτωμάτων, τη συχνότητα των υποτροπών και τη σταδιακή επιδείνωση της λειτουργικότητας του ασθενούς. Η σωστή αναγνώριση του τύπου είναι κρίσιμη για την επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής προσέγγισης.

Υποτροπιάζουσα-Διαλείπουσα ΣΚΠ (Relapsing-Remitting MS – RRMS)

Αποτελεί την πιο κοινή μορφή της νόσου (περίπου 85% των διαγνώσεων). Χαρακτηρίζεται από:

Υποτροπές (εξάρσεις): Περίοδοι κατά τις οποίες τα συμπτώματα επιδεινώνονται ξαφνικά.
Υφέσεις: Μεταξύ των εξάρσεων, τα συμπτώματα υποχωρούν είτε πλήρως είτε μερικώς, και η ασθένεια δεν παρουσιάζει επιδείνωση.

Η RRMS μπορεί να μεταπέσει σταδιακά σε πιο σταθερή και επιδεινούμενη μορφή.

Δευτεροπαθής Προϊούσα ΣΚΠ (Secondary Progressive MS – SPMS)

Αποτελεί εξέλιξη της RRMS. Σε αυτή τη μορφή:

Οι υποτροπές μειώνονται ή σταματούν.
Η ασθένεια ακολουθεί πιο σταθερή προοδευτική επιδείνωση των νευρολογικών λειτουργιών, ανεξάρτητα από εξάρσεις.

Χωρίς θεραπεία, οι περισσότεροι ασθενείς με RRMS θα αναπτύξουν SPMS μέσα σε 10–20 χρόνια.

Πρωτοπαθής Προϊούσα ΣΚΠ (Primary Progressive MS – PPMS)

Αφορά περίπου 10–15% των ασθενών. Σε αντίθεση με την RRMS:

Δεν υπάρχουν σαφείς υποτροπές ή υφέσεις.
Η επιδείνωση είναι σταδιακή και συνεχής από την αρχή, χωρίς διαλείμματα.

Η μορφή αυτή είναι πιο δύσκολη στη διάγνωση και συνήθως εμφανίζεται σε άτομα άνω των 40 ετών.

Προϊούσα-Υποτροπιάζουσα ΣΚΠ (Progressive-Relapsing MS – PRMS)

Πολύ σπάνια μορφή, που συνδυάζει:

Σταδιακή επιδείνωση από την αρχή (όπως στην PPMS).
Ξαφνικές εξάρσεις, κατά διαστήματα.

Η PRMS πλέον έχει ενσωματωθεί στο φάσμα της προϊούσας ΣΚΠ με ενεργότητα (δηλαδή παρουσία εξάρσεων ή νέων βλαβών στην MRI).

Γιατί έχει σημασία ο διαχωρισμός των τύπων;

Η ταξινόμηση της σκλήρυνσης κατά πλάκας βοηθά τους γιατρούς να:

Καθορίσουν την πρόγνωση.
Επιλέξουν την κατάλληλη φαρμακευτική θεραπεία.
Αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα της αγωγής.

Ορισμένα φάρμακα είναι εγκεκριμένα μόνο για συγκεκριμένους τύπους ΣΚΠ, ενώ άλλες μορφές απαιτούν πιο εξατομικευμένη προσέγγιση.

Η Καθημερινότητα με τη ΣΚΠ: Προκλήσεις και Προσαρμογές

Η Καθημερινότητα με τη ΣΚΠ: Προκλήσεις και Προσαρμογές

Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) δεν επηρεάζει μόνο την υγεία, αλλά και κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής του ασθενούς. Από τις επαγγελματικές υποχρεώσεις μέχρι τις κοινωνικές σχέσεις και την αυτοφροντίδα, οι προκλήσεις είναι πολλές — όμως δεν είναι ανυπέρβλητες. Με σωστή ενημέρωση, στήριξη και προσαρμογή, οι άνθρωποι με ΣΚΠ μπορούν να διατηρήσουν υψηλό επίπεδο ποιότητας ζωής.

Κόπωση και Διαχείρισή της

Η κόπωση είναι από τα πιο συχνά και εξουθενωτικά συμπτώματα. Για να αντιμετωπιστεί:

Χρειάζεται σωστή κατανομή ενέργειας μέσα στη μέρα.
Προτείνεται προγραμματισμός ξεκούρασης ανάμεσα σε δραστηριότητες.
Η τακτική άσκηση (ήπιας έντασης) βοηθά στην ενίσχυση της αντοχής.

Κινητικότητα και Βοηθήματα

Ανάλογα με το στάδιο της νόσου, μπορεί να επηρεαστεί η ισορροπία, η βάδιση ή η δύναμη των άκρων.

Χρήσιμα βοηθήματα: μπαστούνια, περιπατητήρες ή αναπηρικά αμαξίδια.
Η φυσιοθεραπεία συμβάλλει στην ενίσχυση της κινητικότητας και στην πρόληψη πτώσεων.

Εργασία και Επαγγελματική Ζωή

Η ΣΚΠ δεν σημαίνει απαραίτητα εγκατάλειψη της εργασίας. Αντίθετα, πολλές θέσεις μπορούν να προσαρμοστούν:

Τηλεργασία ή ευέλικτο ωράριο, όπου είναι δυνατό.
Δικαιώματα ασθενών: Σε πολλές χώρες υπάρχουν νομοθετικές προβλέψεις για προστασία και υποστήριξη στο εργασιακό περιβάλλον.

Κοινωνικές Σχέσεις και Συναισθηματική Υποστήριξη

Η απομόνωση, το άγχος και η κατάθλιψη είναι συχνά φαινόμενα.

Η ανοιχτή επικοινωνία με φίλους και οικογένεια βοηθά στη διατήρηση ισχυρών σχέσεων.
Η συμμετοχή σε ομάδες υποστήριξης με άλλα άτομα που ζουν με ΣΚΠ ενισχύει το αίσθημα κατανόησης και αποδοχής.
Η ψυχολογική υποστήριξη από ειδικούς είναι συχνά απαραίτητη.

Αυτονομία και Καθημερινές Ρουτίνες

Προσαρμογές στον χώρο διαβίωσης και στον τρόπο εκτέλεσης απλών καθημερινών εργασιών (όπως το ντύσιμο, η μαγειρική ή το μπάνιο) μπορούν να κάνουν τεράστια διαφορά.

Εργοθεραπεία για εξατομικευμένες λύσεις.
Έξυπνα εργαλεία, εργονομικά έπιπλα και ηλεκτρονικά βοηθήματα διευκολύνουν την αυτοεξυπηρέτηση.

Η ζωή με ΣΚΠ έχει δυσκολίες, αλλά δεν είναι συνώνυμη με την ακινησία ή την παραίτηση. Με σωστή καθοδήγηση και στήριξη, οι ασθενείς μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, ελπίδα και ενεργό ρόλο στην καθημερινότητα.

Θεραπευτικές Επιλογές: Από την Ανοσοτροποποιητική Θεραπεία στις Νέες Μεθόδους

Θεραπευτικές Επιλογές: Από την Ανοσοτροποποιητική Θεραπεία στις Νέες Μεθόδους

Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) δεν έχει ακόμα οριστική θεραπεία, ωστόσο η επιστήμη έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στην ανάπτυξη φαρμάκων και παρεμβάσεων που επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου, μειώνουν τη συχνότητα των εξάρσεων και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ασθενών.

Ανοσοτροποποιητικές Θεραπείες (Disease Modifying Therapies – DMTs)

Αυτές οι θεραπείες επιδρούν στο ανοσοποιητικό σύστημα ώστε να μειωθεί η αυτοάνοση επίθεση κατά της μυελίνης.

Κύριες κατηγορίες:

Ενέσιμα φάρμακα:
- Ιντερφερόνες (π.χ. IFN β-1a, β-1b): Μειώνουν τη συχνότητα των υποτροπών.
- Οξεική γλατιραμέρη: Μιμείται τη μυελίνη και αποτρέπει την επίθεση του ανοσοποιητικού.
Από του στόματος φάρμακα:
- Fingolimod, Teriflunomide, Dimethyl fumarate: Δρουν καταστέλλοντας ή ρυθμίζοντας την ανοσολογική απόκριση.
Ενδοφλέβια φάρμακα (μονοκλωνικά αντισώματα):
- Natalizumab, Ocrelizumab, Alemtuzumab: Πιο ισχυρές θεραπείες, χρησιμοποιούνται κυρίως σε πιο επιθετικές μορφές της νόσου.

Θεραπείες για την αντιμετώπιση εξάρσεων

Σε περιόδους έξαρσης, χρησιμοποιούνται:

Κορτικοστεροειδή (π.χ. μεθυλπρεδνιζολόνη): Μειώνουν τη φλεγμονή και επιταχύνουν την ανάρρωση από υποτροπές.
Πλασμαφαίρεση: Χρησιμοποιείται σε βαριές εξάρσεις όταν τα κορτικοστεροειδή δεν έχουν αποτέλεσμα.

Συμπτωματική Θεραπεία

Πολλά φάρμακα χρησιμοποιούνται για να ανακουφίσουν συγκεκριμένα συμπτώματα όπως:

Μυϊκοί σπασμοί: Βακλοφαίνη, τιζανιδίνη.
Κόπωση: Αμανταδίνη, μόδαφινηλ.
Κατάθλιψη και άγχος: Αντικαταθλιπτικά και ψυχοθεραπεία.
Δυσλειτουργία ουροποιητικού: Φαρμακευτική αγωγή ή επεμβατικές μέθοδοι.

Νέες και Πειραματικές Προσεγγίσεις

Μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων (HSCT): Εντατική θεραπεία που έχει δείξει ενθαρρυντικά αποτελέσματα σε ορισμένους ασθενείς με επιθετική ΣΚΠ.
Νευροπροστατευτικά φάρμακα: Στόχος τους είναι να προστατεύσουν τα νευρικά κύτταρα από περαιτέρω βλάβη.
Απομυελινωτικά και επαναμυελινωτικά φάρμακα: Σε ανάπτυξη, με στόχο την αναγέννηση της μυελίνης.

Ολιστικές Προσεγγίσεις και Υποστηρικτική Φροντίδα

Η αντιμετώπιση της ΣΚΠ δεν περιορίζεται μόνο στα φάρμακα. Συμπληρωματικά εργαλεία όπως:

Φυσιοθεραπεία και εργοθεραπεία
Ψυχολογική υποστήριξη
Διατροφή και άσκηση

…συμβάλλουν σημαντικά στην αυτονομία και ευεξία των ασθενών.

Οι θεραπευτικές επιλογές για τη ΣΚΠ είναι σήμερα περισσότερες από ποτέ και συνεχώς εξελίσσονται. Η εξατομίκευση της θεραπείας, με βάση τον τύπο της νόσου και τα χαρακτηριστικά του κάθε ασθενή, αποτελεί το “κλειδί” για αποτελεσματική διαχείριση.

Συμπτώματα και Διάγνωση της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας

Συμπτώματα και Διάγνωση της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας

Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) χαρακτηρίζεται από μεγάλο εύρος συμπτωμάτων που διαφέρουν σε ένταση και διάρκεια, ανάλογα με την περιοχή του κεντρικού νευρικού συστήματος που επηρεάζεται. Η ποικιλομορφία αυτή δυσκολεύει τη διάγνωση, ιδιαίτερα στα πρώιμα στάδια της νόσου.

Συνηθισμένα Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της ΣΚΠ εμφανίζονται είτε ξαφνικά (ως έξαρση) είτε σταδιακά και μπορεί να περιλαμβάνουν:

Οπτικές διαταραχές: Θάμπωμα, διπλωπία (διπλή όραση) ή οπτική νευρίτιδα (πόνος και απώλεια όρασης στο ένα μάτι).
Μυϊκή αδυναμία: Ιδιαίτερα στα άκρα, που επηρεάζει την κινητικότητα.
Αίσθηση μουδιάσματος ή «καψίματος»: Συνήθως σε χέρια, πόδια ή πρόσωπο.
Διαταραχές ισορροπίας και συντονισμού: Δυσκολία στη βάδιση ή στο να κρατηθεί κάποιος όρθιος.
Κόπωση: Μια εξαντλητική κόπωση που δεν σχετίζεται με τη σωματική δραστηριότητα.
Προβλήματα ούρησης και εντέρου: Συχνή ανάγκη, δυσκολία ή ακράτεια.
Γνωστικές και ψυχολογικές διαταραχές: Δυσκολίες συγκέντρωσης, μνήμης ή καταθλιπτική διάθεση.

Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν και να υποχωρήσουν (υποτροπιάζουσα μορφή) ή να επιδεινώνονται σταδιακά (προϊούσα μορφή).

Διαγνωστικές Μέθοδοι

Η διάγνωση της ΣΚΠ δεν βασίζεται σε μία και μόνο εξέταση. Είναι αποτέλεσμα συνδυασμού κλινικής αξιολόγησης, ιστορικού και παρακλινικών εξετάσεων:

Μαγνητική Τομογραφία (MRI)

Η πιο χρήσιμη εξέταση στη διάγνωση. Αποκαλύπτει τις χαρακτηριστικές βλάβες (πλάκες) στον εγκέφαλο και στον νωτιαίο μυελό.

Οσφυονωτιαία Παρακέντηση

Γίνεται για την ανάλυση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού. Συχνά αποκαλύπτει αυξημένα επίπεδα ορισμένων πρωτεϊνών (ολιγοκλωνικές ζώνες), που δείχνουν φλεγμονώδη δραστηριότητα στο ΚΝΣ.

Προκλητά Δυναμικά

Εξετάζουν την ταχύτητα μετάδοσης των ηλεκτρικών σημάτων στα οπτικά, ακουστικά ή σωματοαισθητικά νεύρα. Η καθυστέρηση μπορεί να υποδεικνύει απομυελίνωση.

Εξαίρεση άλλων παθήσεων

Η ΣΚΠ μπορεί να μιμηθεί άλλα νοσήματα, όπως το σύνδρομο Guillain-Barré, τον λύκο ή τις αγγειίτιδες. Η διαφορική διάγνωση είναι απαραίτητη.

Πότε να απευθυνθεί κάποιος στον γιατρό;

Η εμφάνιση συμπτωμάτων όπως επίμονη κόπωση, διαταραχές όρασης ή ασυνήθιστο μούδιασμα είναι λόγος για άμεση ιατρική εκτίμηση. Η έγκαιρη διάγνωση είναι σημαντική για την επιβράδυνση της πορείας της νόσου και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.

Αίτια και Παράγοντες Κινδύνου της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας

Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) είναι μια πολύπλοκη και πολυπαραγοντική νόσος. Παρά τις πολυετείς έρευνες, οι ακριβείς αιτίες που την προκαλούν παραμένουν ασαφείς. Εντούτοις, έχει διαπιστωθεί ότι ορισμένοι γενετικοί, περιβαλλοντικοί και λοιμώδεις παράγοντες αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισής της.

Γενετική Προδιάθεση

Αν και η σκλήρυνση κατά πλάκας δεν είναι κληρονομική νόσος, παρατηρείται αυξημένος κίνδυνος σε άτομα με συγγενείς πρώτου βαθμού που πάσχουν από τη νόσο. Ορισμένα γονίδια, ιδίως εκείνα του συστήματος HLA (ανθρώπινα λευκοκυτταρικά αντιγόνα), σχετίζονται με αυξημένη ευαισθησία στην ανάπτυξη ΣΚΠ.

Λοιμώξεις

Υπάρχουν ενδείξεις ότι ορισμένοι ιοί μπορούν να παίξουν ρόλο στην έναρξη της νόσου, με πιο συχνά ενοχοποιούμενο τον ιό Epstein-Barr (EBV), που προκαλεί τη μονοπυρήνωση. Πιστεύεται ότι σε άτομα με γενετική προδιάθεση, τέτοιες λοιμώξεις μπορεί να πυροδοτήσουν την αυτοάνοση αντίδραση.

Περιβαλλοντικοί Παράγοντες

Έλλειψη βιταμίνης D: Τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D και η μειωμένη έκθεση στον ήλιο έχουν συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο για ΣΚΠ. Αυτό εξηγεί εν μέρει γιατί η νόσος εμφανίζεται πιο συχνά σε περιοχές με λιγότερη ηλιοφάνεια, όπως οι βόρειες χώρες.
Κάπνισμα: Το κάπνισμα έχει ισχυρή συσχέτιση με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης και επιδείνωσης της ΣΚΠ.
Παχυσαρκία στην παιδική ηλικία: Η παιδική παχυσαρκία, ιδιαίτερα στα κορίτσια, έχει επίσης συσχετιστεί με υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης της νόσου.

Φύλο και Ορμόνες

Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι συχνότερη στις γυναίκες, γεγονός που οδηγεί τους επιστήμονες να διερευνούν τον ρόλο των ορμονικών παραγόντων. Τα οιστρογόνα, για παράδειγμα, φαίνεται να έχουν ανοσορυθμιστική δράση.

Γεωγραφική Κατανομή

Η νόσος εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα σε χώρες της Βόρειας Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής, της Νέας Ζηλανδίας και της Νότιας Αυστραλίας. Αντίθετα, είναι πιο σπάνια στις τροπικές περιοχές.

Συνοψίζοντας, η σκλήρυνση κατά πλάκας δεν προκαλείται από έναν και μόνο παράγοντα. Αντίθετα, φαίνεται πως είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης γενετικών και περιβαλλοντικών στοιχείων. Η καλύτερη κατανόηση αυτών των παραγόντων είναι κρίσιμη για την πρόληψη, έγκαιρη διάγνωση και εξέλιξη νέων θεραπειών.

Σκλήρυνση Κατά Πλάκας

Τι είναι η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας: Μια Γενική Εισαγωγή

Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) είναι μια χρόνια, αυτοάνοση νόσος που επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα (εγκέφαλο και νωτιαίο μυελό). Στην ουσία, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται κατά λάθος στη μυελίνη – τη λιπώδη ουσία που περιβάλλει και προστατεύει τις νευρικές ίνες. Αυτή η «επίθεση» οδηγεί σε φλεγμονές και βλάβες στη μυελίνη, προκαλώντας ουλές (ή “πλάκες”) και δυσκολεύοντας την ομαλή μετάδοση των νευρικών σημάτων.

Πώς εκδηλώνεται;

Η νόσος είναι απρόβλεπτη και τα συμπτώματα ποικίλλουν σημαντικά από άτομο σε άτομο, αλλά και από περίοδο σε περίοδο στον ίδιο ασθενή. Μπορεί να περιλαμβάνουν:

Μυϊκή αδυναμία ή σπαστικότητα
Προβλήματα όρασης (θάμπωμα, διπλωπία ή προσωρινή απώλεια)
Διαταραχές ισορροπίας και συντονισμού
Κόπωση
Μουδιάσματα ή αίσθημα καψίματος στα άκρα
Προβλήματα ούρησης και εντέρου
Γνωστικές δυσκολίες

Ποιοι προσβάλλονται;

Η ΣΚΠ προσβάλλει κυρίως άτομα ηλικίας 20-40 ετών, ενώ είναι δύο έως τρεις φορές πιο συχνή στις γυναίκες απ’ ό,τι στους άνδρες. Δεν είναι μεταδοτική και δεν κληρονομείται άμεσα, αν και υπάρχει γενετική προδιάθεση.

Πορεία της νόσου

Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι σκλήρυνσης κατά πλάκας, με πιο συχνή την υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα μορφή (RRMS), όπου οι περίοδοι έξαρσης ακολουθούνται από περιόδους ύφεσης. Σε άλλες περιπτώσεις, η νόσος εξελίσσεται σταδιακά με σταθερή επιδείνωση (προϊούσα μορφή).

Γιατί είναι σημαντική η έγκαιρη διάγνωση;

Η έγκαιρη διάγνωση και η έναρξη θεραπείας μπορούν να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής. Παρόλο που η σκλήρυνση κατά πλάκας δεν έχει ακόμη οριστική θεραπεία, υπάρχουν πολλές διαθέσιμες θεραπείες που βοηθούν στη διαχείρισή της.